Aeham Ahmad behoort tot de Palestijnse minderheid in Syrië en woonde met zijn familie tot 2015 in het vluchtelingenkamp Yarmouk, naar waar zijn grootvader was gevlucht in 1948 vanuit Palestina. Zijn vader leerde hem piano spelen op zijn vijfde, en op zijn 23ste studeerde hij af van het conservatorium in Damascus. Door een stuk granaat in zijn hand zat een carrière als klassieke concertpianist er niet in.
Ondertussen is het vluchtelingenkamp getransformeerd in een achterwijk van Damascus, die door vele jaren van extreem geweld nu grotendeels is verwoest en nog steeds wordt belegerd. Ahmad riskeerde zijn leven door in de straten van Yarmouk piano te spelen, maar wilde zo vreugde en hoop tot bij de mensen brengen. In de lente van 2015 werd zijn instrument verbrand door de Islamisten die muziek compleet hadden verbannen.
Omdat de situatie te gevaarlijk werd, vluchtte Ahmad naar Europa. Via Turkije, Griekenland, Servië en Kroatië kwam hij in september 2015 in München terecht. Daar kreeg hij uiteindelijk asiel toegewezen in de stad Wiesbaden en ontving hij de eerste internationale Beethovenprijs voor mensenrechten, vrede en integratie. Zijn vrouw en twee zonen wonen nog steeds in het gevaarlijke Syrië.
Tweet